เปิดร้านขายของชำบนถนนถลาง ชื่อร้าน “สุ่ยหิ้นจั่ง” เป็นตึกสไตล์ชิโน-โปรตุกีส (ปัจจุบันได้มีการบูรณะทำเป็นเกสท์เฮาส์ “ถลาง เกสท์เฮ้าส์”)[3] และการค้าส่งออกหอม กระเทียม พริกไทย ระหว่างภูเก็ต ตรังและปีนัง

ในปี พ.ศ. 2458 ได้สร้างบ้านสองชั้นแบบครึ่งตึกครึ่งไม้ หลังคามุมกระเบื้องดินเผา ต่อมาจึงสร้างอาคารด้านหลังเพิ่มเติม ซึ่งกลายเป็น “บ้านทองตัน”[4] ในเวลาต่อมา อยู่ตรงหัวมุมถนนดีบุกกับถนนเทพกระษัตรี (ถูกจัดเป็นหนึ่งในอังมอเหลา จังหวัดภูเก็ต ที่มีสถาปัตยกรรมแนวยุโรป) [5]

จากนั้นก็เริ่มทำกิจการเหมืองแร่ดีบุก ที่เหมืองป้อซ่าง (บริเวณถนนเจ้าฟ้า ตรงกันข้ามกับโรงเรียนดาวรุ่งวิทยา ในปัจจุบัน) และกิจการห้องเช่า ห้องแถว แถวบางเหนียว ถนนภูเก็ต แถวน้ำ แถวถนนรัษฎา และถนนถลาง รวมแล้วไม่ต่ำกว่า 300 หลัง

นอกจากนี้ยังได้สร้างสถานบันเทิง คือ โรงงิ้ว หรือโรงละคร ซึ่งต่อมาก็เปลี่ยนเป็นโรงภาพยนตร์ชื่อ “เฉลิมตัน” ต่อมาเปลี่ยนเป็นชื่อโรงภาพยนตร์สยาม[6] แล้วได้เลิกกิจการเปลี่ยนเป็นสถานออกกำลังกาย